Η επιθυμία για τη δημιουργία αυτόματων ανθρωποειδών πρωτοεμφανίζεται ήδη από την εποχή του Ομήρου (8ος αι. π.Χ.). Σύμφωνα με το μύθο ο τεχνίτης θεός Ήφαιστος κατασκεύασε τις χρυσές αυτόματες υπηρέτριες (που διέθεταν εξυπνάδα, ομιλία και δύναμη) και ο πολυμήχανος Δαίδαλος τις αυτόματες Αριάδνη και Αφροδίτη. Όμως το γνωστότερο μυθικό ανθρωποειδές της αρχαιότητας ήταν ο γιγάντιος, χάλκινος Τάλως. Ήταν ένας άγρυπνος φύλακας της Κρήτης που περιέτρεχε την ακτογραμμή του νησιού και κρατούσε σε απόσταση τα εχθρικά πλοία που πλησίαζαν πετώντας τους τεράστιες πέτρες (Απολλώνιος ο Ρόδιος). Έκαιγε τους εισβολείς με την ανάσα του και το πυρακτωμένο σώμα του. Διέθετε μία και μοναδική φλέβα με το «αίμα των αθανάτων» που ξεκινούσε από το λαιμό και κατέληγε στον αστράγαλό του όπου ένας χάλκινος πείρος έκλεινε την έξοδό της. Ιστορικά ρομπότ εμφανίζονται την ελληνιστική περίοδο με σημαντικότερο το ρομπότ – υπηρέτρια του Φίλωνος του Βυζαντίου (3ος αιώνας π.Χ.) το οπoίο περιγράφει με λεπτομέρειες στο τεχνικό σύγγραμμά του «Πνευματικά».
