Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου πελάγους και ο ναυτεμπορικός χαρακτήρας των κατοίκων του οδήγησε στο ναυπηγικό ελληνικό θαύμα και έκανε τους Έλληνες απόλυτους κυρίαρχους των θαλασσών. Από το 9000 π.Χ. με τα ευρήματα οψιδιανού από τη Μήλο των Κυκλάδων στο σπήλαιο Φράχθι της Αργολίδας τεκμηριώνεται το αρχαιότερο εμπορικό ταξίδι στην ανθρώπινη ιστορία. Μέχρι το 1500 π.Χ. η θαλασσοκράτειρα μινωική Κρήτη περιπλέει τη Μεσόγειο (και όχι μόνο) με τα εξαιρετικής αρτιότητας (κωπήλατα – ιστιοφόρα) ποντοπόρα πλοία της. Στα χρόνια που ακολούθησαν τα «στρογγυλά» εμπορικά πλοία με τα τετράγωνα ιστία τους εξακολούθησαν να είναι οι διακομιστές προϊόντων και πολιτισμού σε κάθε γωνιά του κόσμου. Παράλληλα, με τις πολεμικές αντιπαραθέσεις στο σταυροδρόμι του Αιγαίου, οι Έλληνες διαπίστωσαν ότι στη θάλασσα η ταχύτητα ήταν ένα ισχυρό στρατιωτικό πλεονέκτημα. Τα ταχύτερα πλοία μπορούσαν να πλησιάσουν από το πλάι τα αντίπαλα πλοία, να τα εμβολίσουν και να τα βουλιάξουν. Έτσι η εξέλιξη των πολεμικών πλοίων μετατράπηκε σε έναν αγώνα για μεγαλύτερη ταχύτητα. Τα πλοία από «στρογγυλά» όπως ήταν τα εμπορικά έγιναν «μακρά» δηλ. απέκτησαν ρηχή καρίνα και επιμήκη μορφή ώστε να είναι υδροδυναμικά και να αναπτύσσονται πολλοί κωπηλάτες (με ελάχιστους στρατιώτες). Τα ιστία ήταν πλέον βοηθητικά. Οι τριαντακόντοροι, οι πεντηκόντοροι, οι διήρεις και οι ταχύτατες τριήρεις αποτέλεσαν τη ναυπηγική τεχνολογία αιχμής για την κάθε εποχή. Τα κολοσσιαία εμπορικά ψυχαγωγικά πλοία των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου (όπως η Συρακουσία) έφθασαν τη ναυπηγική τέχνη στα όριά της και χρειάσθηκαν 1500 χρόνια για να ξεπεραστεί.
Τρόποι ναυπήγησης των πλοίων
Η ναυπήγηση των πλοίων των αρχαίων Ελλήνων (και των άλλων αρχαίων πολιτισμών) ξεκινούσε με το κτίσιμο (εκατέρωθεν της ισχυρής δοκού της καρίνας και των ποδοστημάτων) των πλαϊνών σανίδων του «πετσώματος» και τελείωνε με την τοποθέτηση των εγκάρσιων «νομέων» του σκελετού (που χρησιμοποιούνταν κυρίως για την στήριξη των υπερκείμενων βοηθητικών κατασκευών). Ο τρόπος αυτός ονομάζεται «πρώτα το κέλυφος» και είναι αντίθετος του σύγχρονου τρόπου ναυπήγησης «πρώτα ο σκελετός» που εφαρμόζεται από τον 7ο αιώνα μ.Χ. Η συναρμογή των σανίδων του κελύφους του πλοίου επιτυγχανόταν με δύο μεθόδους. Στα «ραφτά» πλοία με τη διάνοιξη οπών κατά μήκος των σανίδων και το ράψιμό τους με ισχυρά σχοινιά. Στα πλοία «με μόρσα» με τη διάνοιξη εντορμιών στα πλαϊνά των σανίδων, την προσαρμογή τενόντων (τόρμων) σε αυτές και την ασφάλισή τους με πείρους. Ενίοτε σε δύσκολα σημεία εφαρμόζονταν ταυτόχρονα και οι δύο μέθοδοι.
Δεν βρέθηκαν εκθέματα.