Το υψηλό επίπεδο της αρχαίας ελληνικής ιατρικής τεχνολογίας αντανακλάται στα εξειδικευμένα χειρουργικά εργαλεία, που έφεραν στο φως οι ανασκαφές από τη Μυκηναϊκή Περίοδο κιόλας περίοδο (π.χ. τάφος Ναυπλίας). Κεφαλοτρύπανα, μηνιγγοφύλακες, μητροσκόπια (κολποσκόπια), εξολκείς βελών, νυστέρια, λαβίδες, άγγιστρα, βελόνες καυστηριασμού και συρραφής, καθετήρες και βλεφαροκάτοχα και άλλα.
Με τη βοήθειά τους οι Έλληνες γιατροί όπως ο Ιπποκράτης ο Κώος (5ος αι. π.Χ.), ο Ηρόφιλος ο Χαλκηδόνιος (3ος αι. π.Χ.), ο Γαληνός (2ος αι. μ.Χ.), κ.ά. επιτύγχαναν εξαιρετικές χειρουργικές επεμβάσεις από κρανιοανατρήσεις μέχρι θεραπείες του οφθαλμολογικού καταρράκτη, ορθοδοντικές επεμβάσεις όπως τεχνητά δόντια και γέφυρες, «Απολλώνειες» (Καισαρικές) τομές, ακόμη και δημιουργίες τεχνητών μελών.
