Πρόκειται για ξύλινη πινακίδα με μικρά βοτσαλάκια, που χρησιμοποιείτο για την εκτέλεση πολύπλοκων μαθηματικών πράξεων. Ένας τέτοιος μαρμάρινος άβακας του 4ου αι. π.Χ. με ακροφωνικό (Ηρωδιανό) σύστημα αρίθμησης (π.χ. Δ για το Δέκα, Η για το Ηεκατό, κ.ο.κ.) ανακαλύφθηκε το 1846 στη Σαλαμίνα και φυλάσσεται στο Επιγραφικό Μουσείο της Αθήνας. Αποτελείτο από ένα ή δύο χαραγμένα δίκτυα παράλληλων γραμμών, που στο μέσον τους τέμνονταν από μία κάθετη γραμμή. Η πρώτη παράλληλη γραμμή όριζε τις μονάδες, η δεύτερη τις δεκάδες, κ.ο.κ. Στα αντίστοιχα μεσοπαράλληλα διαστήματα ορίζονταν οι πεντάδες, οι πενηντάδες, κ.ο.κ. Η κατακόρυφη γραμμή όριζε δεξιά τους θετικούς και αριστερά τους αρνητικούς αριθμούς. Κάθε αριθμός αναπαρίστατο, εφαρμόζοντας τη μέγιστη οικονομία, με ένα συνδυαστικό σύνολο από θετικά και αρνητικά βοτσαλάκια στο δίκτυο. Οι αριθμητικές πράξεις πραγματοποιούνταν με τη συνδυαστική μετακίνηση των βότσαλων.
One or two sets of parallel lines equally divided by a vertical line are engraved on the board.
The parallel lines are used to group the numbers by powers of ten.
The space between the lines is used to represent half the value of the line above it.
The vertical line is used to divide numbers into positive (right side) and negative (left side).
Each number is represented with maximum economy as a combined sum of positive and negative pebbles on the board.
Arithmetic operations were carried out by the combined movement of the pebbles.