Αποτελούνταν από μια υπότροχη πλατφόρμα και μια δίριχτη στέγη πυροπροστασίας και απόσβεσης των εχθρικών πληγμάτων. Στο δάπεδό του υπήρχε μία αύλακα πάνω σε ορθοστάτες (που έφερε κύλιστρα στο κατώτερο μέρος της), ένα οριζόντιο βαρούλκο πίσω και δύο τροχαλίες εμπρός. Μια μακριά ξύλινη δοκός με μεταλλική κεφαλή ήταν προσδεδεμένη κατάλληλα με σχοινιά που ξεκινούσαν από το οπίσθιο τμήμα της, διέτρεχαν τις τροχαλίες, περιέτρεχαν το τύμπανο του βαρούλκου και κατέληγαν στο εμπρόσθιο τμήμα της. Οι χειριστές τοποθετημένοι εκατέρωθεν της δοκού τραβούσαν πίσω – μπροστά τα σχοινιά και η δοκός έπληττε με σταθερή δύναμη κρούσης το εχθρικό τείχος. Δύο επιπλέον όρθια κύλιστρα στην κορυφή της αύλακας εξασφάλιζαν την ακριβή στόχευση της κεφαλής της παλινδρομούσας δοκού επιτυγχάνοντας εξαιρετική διεισδυτικότητα (όπως τα σύγχρονα κρουστικά τρυπάνια που έχουν τον ίδιο τρόπο λειτουργίας). Σε περίπτωση σφηνώματος της κεφαλής της δοκού στο εχθρικό τείχος χρησιμοποιούσαν επικουρικά το χειροκίνητο βαρούλκο για την αποκόλλησή της. Για εποπτικούς λόγους η δεξιά πλευρά της ανακατασκευής δεν έχει ολοκληρωθεί.
ΠΗΓΕΣ: «Βιτρούβιος, Περί αρχιτεκτονικής», «Αθήναιος, Περί μηχανημάτων»