Πρόκειται πανάρχαιο πολύχορδο όργανο με ανισομήκεις χορδές. Ο ήχος του ήταν γλυκός και αιθέριος.
Αποτελούνταν από ένα ξύλινο ηχείο, ένα βραχίονα και μια πλάγια υποστηρικτική ράβδο σχηματίζοντας ένα τρίγωνο, όπως ο περίφημος αρπιστής της Λέρου (κυκλαδικό ειδώλιο του 2800 π.Χ.). Το ηχείο του στους κλασικούς χρόνους είχε συνήθως το σχήμα αδραχτιού (πλατύτερο στο μέσον, λεπτότερο στα άκρα) και έφερε μια τεντωμένη παλλόμενη μεμβράνη ενώ ο βραχίονάς του έφερε τα στοιχεία τεζαρίσματος των χορδών. Οι χορδές ξεκινούσαν κατά μήκος της δερμάτινης επιφάνειας του ηχείου και κατέληγαν παράλληλες ή συγκλίνοντας ελαφρά στο βραχίονα.
Ο καθιστός εκτελεστής (σχεδόν πάντα γυναίκα που αποκαλούνταν “ψάλτρια”) κρατούσε το τρίγωνο με το βραχίονα του οργάνου οριζοντιωμένο πάνω από το αριστερό μηρό του με το ηχείο σχεδόν όρθιο δίπλα στο σώμα του. Με τα δάχτυλα και των δυο χεριών του τραβούσε τις χορδές που ποίκιλαν από εννέα έως εικοσιδύο.