Πρόκειται για πρωτόγονο κωπήλατο πλοιάριο λαξευμένο από ένα και μόνο κορμό δένδρου. Ο σκαμμένος εσωτερικά χώρος του εξασφάλιζε πολύ καλή πλευστότητα και επέτρεπε τη μεταφορά εμπορευμάτων. Η πλεύση επιτυγχανόταν με κοντά και πλατιά κουπιά. Εξελικτικά απέκτησε ελαφρώς ανασηκωμένη πλώρη με έμβολο και ογκώδη ανυψωμένη πρύμνη που ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των μεταγενέστερων αρχαιοελληνικών πολεμικών πλοίων. Η παρουσία του στον ελλαδικό χώρο μαρτυριέται έμμεσα από τα μολύβδινα ομοιώματα μονόξυλων της Νάξου (βρίσκονται στο Ashmolian Μουσείο της Οξφόρδης) και άμεσα από τα υπολείμματα ενός λιμναίου μονόξυλου μήκους 3,3 μέτρων και μερικά πήλινα ομοιώματα που βρέθηκαν στον προϊστορικό οικισμό του Δισπηλιού της Καστοριάς.