Πρόκειται για επιτραπέζιο έγχορδο όργανο μελέτης των μουσικών φθόγγων σε σχέση με την τάνυση των χορδών που τις παράγουν.
Αποτελούνταν από ένα ορθογώνιο ξύλινο ηχείο, δύο παράλληλους καβαλάρηδες και έξι ίσες σε μήκος και πάχος παράλληλες χορδές που τεντώνονταν από διαφορετικά βάρη η καθεμία. Το σχήμα του τραπεζιού και οι αναλογίες των βαρών (4, 6, 8, 9, 12, 16) που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τις αναγραφόμενες σε μια πολύ μεταγενέστερη ξυλογραφία.
Οι καβαλάρηδες πιθανότατα μπορούσαν να μετακινηθούν μεταβάλλοντας την τονικότητα της παραγόμενης κλίμακας.