Πρόκειται για πανάρχαια κρουστά όργανα, που κρατιόνταν ανά ζεύγη και κρούονταν ρυθμικά με τα δάκτυλα (σαν τις ισπανικές καστανιέτες), μετρώντας το χρόνο και κρατώντας το ρυθμό σε χορούς, γάμους και πανηγύρια.
Αποτελούνταν από δύο κοίλα κομμάτια όστρακου, ξύλου, καλαμιού ή μετάλλου συνδεδεμένα χαλαρά στην άκρη τους με δερμάτινο κορδόνι επιτρέποντας το μέχρι 90ο άνοιγμά τους.
Στο μέσον τους έφεραν δερμάτινες θηλιές για την ασφαλή συγκράτησή τους από τον αντίχειρα και το μέσο δάκτυλο του χεριού της εκτελέστριας που συνήθως χόρευε ταυτοχρόνως.