Οριζόντια διάταξη ύφανσης αρχαίων πολιτισμών που χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα και στην αρχαία Ελλάδα.

Η καθιστή υφάντρα τέντωνε τους «στήμονες» (στημόνι) δένοντας το ένα «αντίον» (αντί) γύρω από τη μέση της και το άλλο από έναν πάσσαλο απέναντί της. Η εναλλαγή των στημόνων γινόταν με τη βοήθεια του «καίρου» (μιτάρι) και του «αποστάτη» (λεπτό σανίδι).