Πρόκειται για μία λάρνακα ναού που εμφάνιζε αυτόματα ένα πουλί να περιστρέφεται και να κελαηδά όταν ένας επισκέπτης γυρνούσε τον εξωτερικό τροχό της θήκης κατά την είσοδό του στο ναό. Αποτελούνταν από δύο άξονες που έφεραν δύο ακτινωτούς τροχούς συμπλεγμένους μεταξύ τους και από μία διάταξη παραγωγής κελαηδίσματος που ήταν τοποθετημένη σε ένα αντεστραμμένο κοίλο δοχείο που μπορούσε να βυθιστεί σε ένα δοχείο με νερό. Ο κατακόρυφος άξονος έφερε στην κορυφή του το ομοίωμα του πουλιού ενώ ο οριζόντιος έφερε στο ένα άκρο του τον κινητήριο τροχό και στο άλλο ένα πηνίο με τυλιγμένο σχοινί από όπου κρεμόταν το αντεστραμμένο δοχείο. Η διάταξη κελαηδίσματος αποτελούνταν από ένα λυγισμένο αυλό (με πλάγια γλωσσοτομία) που το στόμιό του επικοινωνούσε με τη βάση του αντεστραμμένου δοχείου ενώ το άκρο του εισχωρούσε ελαφρά σε ένα πιάτο νερού.
Με την περιστροφή του τροχού το πουλί περιστρεφόταν ταχύτατα και το αντεστραμμένο δοχείο βυθιζόταν στο δοχείο του νερού οπότε ο εγκλωβισμένος αέρας εξερχόταν σφυρίζοντας από τον αυλό. Λόγω της παλλόμενης (από την πίεση του αέρα) επιφάνειας του νερού στην έξοδο του αυλού αυξομειωνόταν το ηχητικό μήκος του και έτσι οι παραγόμενοι φθόγγοι ήταν μεταβαλλόμενης συχνότητας ώστε να αποδίδουν πιστά το κελάηδισμα.