Πρόκειται για την πρώτη επινόηση του σημαντικότερου εφευρέτη της αρχαιότητας που κατασκεύασε ένα ρυθμιζόμενο καθρέπτη, ανάλογα με το ύψος του κάθε πελάτη, λύνοντας έτσι το πρόβλημα που παρατήρησε στο κουρείο του πατέρα του.
Για την αντιστάθμιση του βάρους του καθρέπτη δεν χρησιμοποίησε απλά αντίβαρα αλλά έμβολα που εφάρμοζαν σε κυλίνδρους, στο κλειστό άκρο των οποίων ήταν τοποθετημένοι αυλοί διαφορετικού μήκους που, επομένως, παρήγαγαν διαφορετικούς μουσικούς φθόγγους. Όταν ο καθρέπτης ανασηκωνόταν ή κατέβαινε, από το χειριστή του, η ετεροχρονισμένη κάθοδος των εμβόλων, σύμφωνα με το προγραμματισμένο ελεύθερο μήκος των σχοινιών ανάρτησης τους, πίεζε τον εγκλωβισμένο αέρα και παρήγαγε αυτόματα μία συγκεκριμένη μελωδία. Αν επανατοποθετούνταν οι αυλοί με διαφορετικές αντιστοιχήσεις στους κυλίνδρους, τότε μπορούσε να επιτευχθεί οποιαδήποτε άλλη επιθυμητή μελωδία.