Πρόκειται για αμυντική πολεμική μηχανή που επινόησε ο Αρχιμήδης για την αντιμετώπιση των ρωμαϊκών πεντηκοντόρων στην πολιορκία των Συρακουσών. Αποτελούνταν από μία μακριά αρθρωτή δοκό που στηριζόταν σε ένα περιστρεφόμενο κατακόρυφο στύλο ή πλατφόρμα. Στο ένα άκρο της η δοκός έφερε ένα αντίβαρο και από το άλλο αναρτιόταν μέσω σχοινιού το φορτίο (π.χ. ένας μεγάλος λίθος ή ένα μολύβδινο βάρος). Η μηχανή σε ηρεμία ήταν τοποθετημένη κατά μήκος του τείχους σε οριζόντια θέση (ώστε να μην είναι ορατή από τη θάλασσα) τανυσμένη και ασφαλισμένη μέσω σχοινιού και χειροκίνητου βαρούλκου για την εξισορρόπηση του αντιβάρου. Όταν ένα σκάφος πλησίαζε το τείχος, οι χειριστές ελευθέρωναν ελεγχόμενα το βαρούλκο ώστε να ανυψωθεί ελαφρά το άκρο της δοκού και να περάσει με ασφάλεια το φορτίο από τα τείχη, περιστρέφοντας το σταθμισμένο κατακόρυφο στύλο μέσω οριζόντιων χειρομοχλών. Όταν το φορτίο βρισκόταν από πάνω από το πλοίο έκοβαν το σχοινί για να πέσει με σφοδρότητα στο στόχο. Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς οι πολεμικές μηχανές του Αρχιμήδη ήταν τόσο αποτελεσματικές που ακόμη και όταν μια απλή δοκός ξεπρόβαλε από τα τείχη οι Ρωμαίοι οπισθοχωρούσαν πανικόβλητοι.