Πρόκειται για ένα μεταλλικό, γυάλινο ή πήλινο θεραπευτικό όργανο, που διαθέτει μικρό στόμιο με χοντρό χείλος και έναν διευρυμένο πυθμένα. Όταν το εσωτερικό του θερμανθεί (για την αραίωση του εμπεριεχόμενου αέρα) και τοποθετηθεί στο σώμα του ασθενούς, η γεωμετρία αυτή επιτρέπει –μετά τη φυσιολογική ψύξη του στο περιβάλλον– τη δημιουργία αυξημένης υποπίεσης. Έτσι, προκαλείται τοπική υπεραιμία με διεύρυνση των αγγείων ή αφαίμαξη, αν προηγουμένως έχει χαραχτεί το δέρμα. Η εργονομία και η αποτελεσματικότητά του ήταν τέτοια, που παρέμεινε πανομοιότυπο μέχρι πρόσφατα.