Πρόκειται για αισθησιακό έγχορδο όργανο συνοδευτικό των συμποσίων και των οργιαστικών λατρειών. Όμοια στη μορφή με την ομώνυμη πολιορκητική μηχανή τοποθετημένη σε πλοίο, ήταν εφεύρημα πιθανόν του ποιητή Ίβυκου (κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα) με πρώτη εκτελέστρια την (περιπλανώμενη στις γιορτές) Σίβυλλα.
Αποτελούνταν από ένα ηχείο (από όστρακο χελώνας ή ίδιας μορφής ξύλο) και ένα μακρύ ξύλινο ή κεράτινο τοξοειδή βραχίονα. Οι οκτώ συνήθως χορδές της ξεκινούσαν από έναν κρυμμένο χορδοκράτη κατά μήκος της τεντωμένης δερμάτινης επιφάνειας του ηχείου και τεζάρονταν διαγώνια από τα κλειδιά (“κολλάβους”) του βραχίονά της.
Ο εκτελεστής (συνήθως γυναίκα) τραβούσε τις χορδές της με τα δάχτυλα και των δυο χεριών.