Πρόκειται για πρωτόγονο κωπήλατο πλοιάριο αποτελούμενο από πολλές χοντρές δεσμίδες λεπτών καλαμιών («παπύρων») δεμένων μεταξύ τους με σχοινιά. Είχε το σχήμα ενός αμφίπρωρου σκάφους και εξασφάλιζε μεγάλη ευστάθεια, πολύ καλή πλευστότητα και επέτρεπε τη μεταφορά εμπορευμάτων. Η παρουσία του στον ελλαδικό χώρο μαρτυριέται έμμεσα από τις αποδεδειγμένες εμπορικές συναλλαγές των κατοίκων του Αιγαίου Πελάγους (π.χ. μεταφορά οψιδιανού από τη Μήλο στο σπήλαιο Φράχθι της Αργολίδας) από την 9η χιλιετία π.Χ. και άμεσα από την επιβίωσή του ως τις μέρες μας στην Κέρκυρα. Ο αρχαιολόγος Χάρης Τζάλας απέδειξε πειραματικά τη δυνατότητα της πραγματοποίησης (με παπυρέλλα 6 μέτρων και 6 κωπηλάτες) ενός πολυήμερου ταξιδιού ανοικτής θάλασσας 75 ναυτικών μιλίων από το Σούνιο στη Μήλο.