Πρόκειται για απλοϊκό πνευστό όργανο, πρόγονο του φλάουτου.

Αποτελούνταν από έναν ανοικτό ή κλειστό στην έξοδό του μακρόστενο κοκκάλινο, καλαμένιο ή μεταλλικό σωλήνα με μία ή περισσότερες οπές για τα δάχτυλα. Δεν έφερε γλωσσίδα και ο χειριστής της την κρατούσε αριστερά λοξά στα χείλη του και φυσούσε απ’ ευθείας στο ανοικτό άκρο της εισόδου της. Υπήρχε και μια παραλλαγή του οργάνου όπου το φύσημα γινόταν από μία ειδική πλευρική οπή (πλαγίαυλος).

ΠΗΓΕΣ: “Μ. Λ. Γουέστ, Αρχαία ελληνική μουσική”, “Κούρτ Σάκς, Ιστορία των αρχαίων μουσικών οργάνων”, “Πολυδεύκης Ιούλιος, Ονομαστικόν”, “Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη”, “Αριστοτέλης, (Μουσικά) προβλήματα”, “Πλούταρχος, Περί μουσικής”, “Αθήναιος ο Ναυκράτειος, Δειπνοσοφισταί”, “Θεόκριτος Βουκολικά”.