Πρόκειται για εντυπωσιακό έγχορδο όργανο που ονομάζεται και «θρακική» κιθάρα καθότι πρωτοεμφανίζεται στην αγγειογραφία στα χέρια των μυθικών Θρακών τραγουδιστών Ορφέα και Θάμυρι.
Αποτελούνταν από ένα μικρό πεταλοειδές ξύλινο ηχείο (ανάστροφου σχήματος από αυτό της φόρμιγας) χωρίς προεξοχές για τους βραχίονες. Οι τελευταίοι ήταν λεπτοί και λυγηροί σαν αυτούς της βαρβίτου με διαφορετικές όμως καμπυλότητες για την ανεπαίσθητη κίνησή τους και τη δημιουργία ενός κυματιστού ήχου. Οι χορδές της ήταν συνήθως επτά, μέσης τονικότητας, καθότι το μήκος τους ήταν ενδιάμεσο από αυτό της λύρας και της βαρβίτου. Ξεκινούσαν από το χορδοστάτη, περνούσαν από τον καβαλάρη («μαγάδιον») και προσδένονταν επί του ζυγού με τη βοήθεια είτε δερμάτινων κορδονιών, είτε ελεύθερων ή σταθερών ξύλινων πείρων. Η προσεκτική περιστροφή του «δερματο-σωρού» ή του ξύλινου πείρου κάθε χορδής επέτρεπε το χόρδισμά της.
Ο όρθιος ή καθιστός εκτελεστής ισορροπούσε όρθια την κιθάρα στο αριστερό μέρος του σώματός του πιέζοντάς την κάθετα στην κοιλιά του (με τη βοήθεια ενός ιμάντα που περνούσε από τον αριστερό βραχίονα του οργάνου και τον καρπό του αριστερού χεριού του). Με τα ελεύθερα δάκτυλα του αριστερού χεριού του πίεζε ή τραβούσε τις χορδές της ενώ με το δεξί χέρι τις έπληττε με τη βοήθεια του «πλήκτρου».