Πρόκειται για έναν ευφυή μηχανισμό που επέτρεπε την ετεροχρονισμένη αλλά δίκαιη εκκίνηση των αρμάτων και των ίππων στις αρματοδρομίες και τις ιπποδρομίες του ιπποδρόμου της Αρχαίας Ολυμπίας. Ο μηχανισμός εξασφάλιζε την εκκίνηση των πολλών αρμάτων που ήταν βαθμιδωτά παραταγμένα στην εκτεταμένη αφετηρία του ιπποδρόμου που είχε τη μορφή πλώρης πλοίου (Λ). Ο χειριστής του μηχανισμού απασφάλιζε την κλεψύδρα στην άκρη της αφετηρίας οπότε το χάλκινο δελφίνι χαμήλωνε σιγά-σιγά περιστρέφοντας τύμπανα με σχοινιά σε ένα βωμό ενώ ένας χάλκινος αετός που ήταν πάνω σε αυτόν υψωνόταν στον ουρανό. Παράλληλα με τη βοήθεια των χρονισμένων σχοινιών των τυμπάνων σε κατάλληλα υπολογισμένα χρονικά διαστήματα (ανάλογα με το χρόνο κάλυψης από τα άρματα της μεταξύ τους απόστασης) τα φράγματα από σχοινί των διαδρόμων έπεφταν διαδοχικά και τα άρματα ξεκινούσαν.