Πρόκειται για ένα γιγάντιο πολιορκητικό πύργο ύψους 40 περίπου μέτρων που κατασκεύαστηκε από τον Επίμαχο τον Αθηναίο και χρησιμοποιήθηκε από το Δημήτριο τον Πολιορκητή στην πολιορκία της Ρόδου (304 π.Χ.).
Αποτελούνταν από εννέα ορόφους με παράθυρα και έφερε τεράστιους λιθοβόλους καταπέλτες στα κατώτερα πατώματα και ελαφρύτερους στα ανώτερα. Είχε δύο κλιμακοστάσια (ένα για την άνοδο και ένα για την κάθοδο του πληρώματος) και μία ανοιγόμενη ή συρόμενη γέφυρα αποβίβασης των στρατιωτών στον εχθρικό τοίχο. Η μηχανή εδραζόταν σε οκτώ συμπαγείς ρόδες, προσαρμοσμένες σε μια ισχυρή βάση μορφής πλέγματος («εσχάριον») με 600 περίπου ανοίγματα για την τοποθέτηση ισάριθμου προσωπικού που την ωθούσε προς το τείχος των αντιπάλων. Τα έδρανα των αξόνων των τροχών («αμαξόποδες») ήταν τοποθετημένα σε περιστρεφόμενες με μοχλούς βάσεις (τύπου Castor) επιτρέποντας την μετακίνησή της προς όλες τις κατευθύνσεις. Το εμπρόσθιο και τα πλαϊνά τοιχώματά της ήταν επενδυμένα με φύλλα σιδήρου και γεμισμένα δέρματα (με άχυρο ή πράσινα φύκια εμποτισμένα σε ξίδι) για την εξουδδετέρωση των εμπρηστικών βελών και την απόσβεση του πλήγματος των εχθρικών εκτοξευόμενων λίθων.
Η μηχανή για την προώθησή της πιθανότατα διέθετε επικουρικά:
α) ένα γιγάντιο χειροκίνητο βαρούλκο έλξης ενός αγκιστρωμένου στο έδαφος (κάτω από το μέτωπό της) σχοινιού (όπως η ελέπολις του Ποσειδωνίου)
και β) ένα σύστημα σχοινιών προσδεδεμένων στο πίσω τμήμα του «εσχαρίου». Αυτά αφού διέτρεχαν αγκιστρωμένες τροχαλίες στο έδαφος (κάτω από το μέτωπο της μηχανής) έλκονταν από πολύσπαστα, προσωπικό και υποζύγια που βρίσκονταν σε ασφαλή θέση αρκετά πίσω από αυτήν. Οι ελεπόλεις ήταν εξέλιξη των μακεδονικών πύργων πολιορκίας του Πολύειδου του Θεσσαλού (για το Φίλιππο Β΄) και των Διάδη και Χαρία (για τον Αλέξανδρο) και προσέφεραν τη δυνατότητα στους πολιορκητές από ασφαλή και πλεονεκτική (υψηλότερη) θέση να προσβάλλουν τα τείχη αλλά και στόχους στην πόλη πίσω από αυτά.