Πρόκειται για ένα ισχυρό φορητό ελαιοπιεστήριο που περιγράφει ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς και εξακολουθεί να έχει εκτεταμένη χρήση με διάφορες παραλλαγές ως τις μέρες μας.
Αποτελούνταν από μια ισχυρή οριζόντια βάση, εντός της οποίας ήταν ασφαλισμένοι με σφήνες, αλλά μπορούσαν να περιστρέφονται ελεύθερα με τη βοήθεια χειρομοχλών δύο κατακόρυφοι ατέρμονες κοχλίες. Στο ανώτερο σημείο τους οι κοχλίες εισχωρούσαν σε μια οριζόντια δοκό εντός ειδικών υποδοχών (τύπου περικοχλίου). Με την περιστροφή τους οι ατέρμονες προωθούσαν μια οριζόντια τετράγωνη σανίδα και αυτή με τη σειρά της πίεζε την ελαιομάζα (που ήταν εντός μιας ειδικής διάταξης συγκράτησης) ώστε να εξαχθεί το ελαιόλαδο.