Εισαγωγή
Το ενδιαφέρον για τη δημιουργία αυτόματων ανθρωποειδών πρωτοεμφανίζεται ήδη από την εποχή του Ομήρου (8ος αι. π.Χ.). Σύμφωνα με τον μύθο, ο τεχνίτης θεός Ήφαιστος κατασκεύασε τις χρυσές αυτόματες υπηρέτριες (που διέθεταν εξυπνάδα, ομιλία και δύναμη) και ο πολυμήχανος Δαίδαλος τις αυτόματες Αριάδνη και Αφροδίτη. Όμως, το γνωστότερο μυθικό ανθρωποειδές της αρχαιότητας ήταν ο χάλκινος γίγαντας Τάλως. Ήταν ένας άγρυπνος φύλακας της Κρήτης, που περιέτρεχε την ακτογραμμή του νησιού και κρατούσε σε απόσταση τα εχθρικά πλοία που πλησίαζαν πετώντας τους τεράστιες πέτρες, ενώ έκαιγε τους εισβολείς με την ανάσα του και το πυρακτωμένο σώμα του (Απολλώνιος ο Ρόδιος). Ο Τάλως διέθετε μία και μοναδική φλέβα, όπου κυλούσε το «αίμα των αθανάτων» (ιχώρ). Η φλέβα αυτή ξεκινούσε από τον λαιμό και κατέληγε στον αστράγαλό του, όπου ένας χάλκινος πείρος έκλεινε την έξοδό της. Ιστορικά ρομπότ εμφανίζονται κατά την ελληνιστική περίοδο, με σημαντικότερο το ρομπότ-υπηρέτρια του Φίλωνος του Βυζαντίου (3ος αι. π.Χ.), το οπoίο περιγράφει με λεπτομέρειες στο τεχνικό σύγγραμμά του «Πνευματικά».