Τα παιχνίδια των αρχαίων Ελλήνων ήταν αναπόσπαστο τμήμα του πολιτισμού τους. Ατομικά και ομαδικά, πνευματικά και ψυχαγωγίας, παίζονταν από μικρούς και μεγάλους, στο σπίτι, στην αγορά, στα συμπόσια, στις εορτές, ακόμη και στα διαλείμματα των μαχών. Από τα πλέον εντυπωσιακά είναι τα μηχανικά αυτόματα παιχνίδια, όπως ο μαγικός χορός, η αιωρούμενη σφαίρα και το μαγικό μηχανικό άλογο, όπου κόβεται διαμπερώς ο λαιμός του (με μαχαίρι από τον παρουσιαστή του αυτομάτου) και ταυτόχρονα αυτό να συνεχίζει αυτόματα να πίνει νερό από ένα κύπελλο. Πολλά από τα παιχνίδια στρατηγικής είναι προγονικά των δημοφιλέστερων σύγχρονων επιτραπέζιων παιχνιδιών, όπως το πόλεις ή πόλις (σκάκι), η κυβευτική τηλία (τάβλι), το οστομάχιον (παζλ και τάνγκραμ) και το τριόδιν (τρίλιζα).